১৭২০ চনত লা ইছ সন্ধিৰ অধীনত অষ্ট্ৰিয়ান সাম্ৰাজ্যৰ হাতত চিচিলি হেৰুৱাৰ ক্ষতিপূৰণ দিবলৈ চাৰ্ডিনিয়া দ্বীপটো চেভয়ৰ ৰজা দ্বিতীয় ভিক্টৰ আমাডিউছক দিয়া হৈছিল। চাৰ্ডিনিয়াৰ বাহিৰেও এই ৰাজ্যত চেভয়, পিডমন্ট আৰু নাইচ আদি অন্তৰ্ভুক্ত আছিল; ১৮১৫ চনত ভিয়েনাৰ কংগ্ৰেছৰ পিছত লিগুৰিয়াক ইয়াৰ ৰাজধানী জেনোয়া চহৰৰ সৈতে অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হয়। আনুষ্ঠানিকভাৱে ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ নাম আছিল: চাৰ্ডিনিয়া ৰাজ্য, চাইপ্ৰাছ আৰু জেৰুজালেম, ডাচি অৱ চেভয় আৰু মনফেৰাটো, পিডমন্ট প্ৰিন্সিপালিটি।
১৮ আৰু ১৯ শতিকাৰ বেছিভাগ সময়তে হাউচ অৱ চেভয়ৰ শাসনত ইয়াৰ ৰাজনৈতিক আৰু অৰ্থনৈতিক ৰাজধানী আছিল টুৰিন। ১৮৬০ চনত ইটালীৰ একত্ৰীকৰণ অভিযানৰ ভিতৰত অষ্ট্ৰিয়াৰ সৈতে হোৱা যুদ্ধত ফ্ৰান্সৰ সমৰ্থনৰ পৰিশোধ হিচাপে চেভয় আৰু নাইচ ফ্ৰান্সক "অৰ্পণ" কৰা হয়। সেই বছৰতে ই ইটালী ৰাজ্য হিচাপে পৰিগণিত হোৱা ভূখণ্ডসমূহৰ প্ৰধান হৈ পৰে, তাৰ পিছত ই নিজৰ ভূখণ্ডসমূহক পিছৰ ৰাজ্যখনৰ প্ৰদেশ কৰি লয়।
ৰাজ্যৰ ৰাজধানী
প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ পৰাই চাৰ্ডিনিয়া ৰাজ্যৰ দুখন ৰাজধানী আছিল। এইদৰে ১৩২৪ চনৰ ১৯ জুন আৰু ১৩২৬ চনৰ ১০ জুনৰ ভিতৰত ৰাজধানীখন আজি কাগ্লিয়াৰী চহৰৰ ভিতৰত অৱস্থিত বোনাৰিয়া দুৰ্গত অৱস্থিত আছিল। ১৩২৬ চনৰ ১০ জুনত ৰাজধানীখন কাগ্লিয়াৰী চহৰতেই আছিল যদিও ৰাষ্ট্ৰপতিগৰাকীৰ দৰবাৰ সদায় বাৰ্চিলোনা, জাৰাগোজা বা ভেলেন্সিয়াৰ দৰে চহৰত আছিল। কাগ্লিয়াৰী চহৰত ৰজাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল এজন ভাইচৰয়।